Νίκος Σοφιανός: «Να σταματήσει επιτέλους ο Δήμος να δουλεύει για τους εργολάβους…»

«Ο διαγωνισμός για την εργολαβία της φύλαξης του ΚΥΑΔΑ είναι στα δικαστήρια από τους εργολάβους… και μέχρι να βγει η απόφαση η δημοτική Αρχή δίνει τη φύλαξη σε άλλο εργολάβο… Αυτό είναι πολιτική επιλογή, γιατί από πού βγαίνει ότι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του ΚΥΑΔΑ μπορούν να κάνουν σήμερα χρέη φύλαξης, αλλά δεν μπορούμε να προσλάβουμε εργαζόμενους με προγράμματα και 8μηνα ή 12μηνα; Από πότε χρειάζεται καταστολή για την φύλαξη; Και γιατί το Δημαρχείο όπως ειπώθηκε θα το φυλάει η Δημοτική Αστυνομία ενώ τις δομές του ΚΥΑΔΑ θα τις φυλάνε ιδιώτες; Η δημοτική Αρχή του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει και αυτή την πολιτική επιλογή να δουλεύει για τους εργολάβους…»

επισήμανε στην τοποθέτηση του στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 24 Απριλίου 2024, ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος, έθεσε προ ημερήσιας διάταξης τα εξής θέματα:

«Τα θέματα αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν από τις υπηρεσίες και τους αρμόδιους αντιδημάρχους. Μπορούν να γίνουν και πρέπει να γίνουν.

1. Για τα προβλήματα στο 26ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, το 24ο και το 39ο Νηπιαγωγείο, στη Φωκίωνος Νέγρη, στην Κυψέλη.

Σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς που συζητήσαμε σε περιοδεία μας στα σχολεία, πρέπει να είναι το μεγαλύτερο σχολικό συγκρότημα της Αθήνας με 400 παιδιά. Το περίφημο θέμα που είχαμε θέσει σχετικά με το σπιτάκι ανακύκλωσης αντιμετωπίστηκε από την αρμόδια Αντιδήμαρχο, βάζουν όμως και μια σειρά από άλλα ζητήματα. Ο κοινός προαυλισμός των παιδιών των νηπιαγωγείων και των δημοτικών σχολείων είναι σημαντικό θέμα. Υπάρχει μια είσοδος και έξοδος για τα νήπια, την προσχολική εκπαίδευση και το δημοτικό. Το πιο σοβαρό ζήτημα όμως, που βάζουν και μπορεί να αντιμετωπισθεί άμεσα, έχει υπάρξει ενδιαφέρον και ελπίζουμε να γίνει πράξη, είναι η ανάγκη να μπουν ηχοπετάσματα γύρω από το σχολείο.

Το σχολείο βρίσκεται πάνω στην Φωκίωνος Νέγρη και καθημερινά οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν προβλήματα, λογομαχούν με περαστικούς, με κόσμο που κάθεται γύρω από τα κάγκελα και εμποδίζουν και τον προαυλισμό και τα μαθήματα γυμναστικής, ενώ αντίστοιχο πρόβλημα που είχε υπάρξει στο 39ο Δημοτικό Σχολείο αντιμετωπίστηκε με ηχοπετάσματα. Όσο κι αν είναι αντιαισθητικό, αυτό το μέτρο πρέπει να παρθεί γιατί τα ζητήματα ασφάλειας στην λειτουργία του σχολείου είναι υπαρκτά, καθώς δεν κυκλοφορούν μόνο άγγελοι στην Αθήνα, και ειδικά στην Φωκίωνος Νέγρη….

2. Για την κατεδάφιση του ακινήτου Καβάφη 45.

Έχουμε θέσει το θέμα στην 5η δημοτική Κοινότητα, έχει ψηφιστεί ομόφωνα και υπάρχει και ομόφωνη απόφαση και της τριμελούς επιτροπής για τα κατεδαφιστέα. Αναφέρομαι στο ακίνητο στην Καβάφη 45, που πλέον έχει μισογκρεμιστεί. Γειτνιάζει με το παρκάκι στην Ζαφειροπούλου 57, δηλαδή μπορεί αυτό το πάρκο να επεκταθεί. Μιλάμε για την περιοχή του Ποδονίφτη, ένα παραρεμάτιο πάρκο, από τα λίγα που έχουμε στην Αθήνα.

Είναι εδώ και ένας χρόνος που έχουν ληφθεί αποφάσεις και περιμένουμε ακόμα ώστε το ερείπιο να γκρεμιστεί. Υπάρχει εργολαβία, όμως η δημοτική Αρχή τη βλέπει με άλλες προτεραιότητες, γιατί και οι κατεδαφίσεις που γίνονται επικεντρώνονται στην Διπλή Ανάπλαση. Εκεί υλοποιούνται κατεδαφίσεις και γκρεμίσματα, ενώ υπάρχουν πάνω από 40 επικίνδυνα ακίνητα, χαρακτηρισμένα με απόφασης της τριμελούς επιτροπής της Πολεοδομίας για να γκρεμιστούν και ακόμα περιμένουν. Είκοσι από αυτά είναι μόνο στην 5η δημοτική Κοινότητα, το συγκεκριμένο όμως θεωρούμε ότι προέχει.

3. Για την πλατεία «Ζαγοράς».

Πέρυσι, τέτοια εποχή, αντιμετωπίσαμε την απαράδεκτη κατάσταση ο Δήμος Ζαγοράς και η Ιεράς Μητρόπολη Δημητριάδος να περιφράζει μία πλατεία της Αθήνας. Αναφέρομαι στο παρκάκι 10 στρεμμάτων απέναντι από το 18ο Γυμνάσιο-Λύκειο, στα Άνω Πατήσια. Το πρόβλημα παραμένει, φυσικά οι κάτοικοι αντέδρασαν και γκρέμισαν το φράχτη που έβαλαν οι καταπατητές, ο Δήμος μπήκε μπροστά και το διαμόρφωσε, όπως το πρόβλημα παραμένει. Έχει ασκηθεί δίωξη, γίνεται δική και εμείς θεωρούμε ότι το θέμα θα πρέπει να λήξει με επανεπιβολή και ολοκλήρωση της απαλλοτρίωσης. Είναι θέμα που επείγει, γιατί πιθανόν να αντιμετωπίσουμε ξανά αυτό το ζήτημα και να βρεθούν ξανά οι κάτοικοι μπροστά στην ανάγκη να δράσουν μαζικά, όπως και έδρασαν.

4. Για το κείμενο με δεκάδες υπογραφές για την λειτουργία της παιδικής χαράς στην Δεινοκράτους.

Οι άνθρωποι που υπογράφουν βάζουν μια σειρά από εναλλακτικές σκέψεις και προτάσεις για την παιδική χαρά, γιατί το να κρατάμε για 7-8 μήνες κλειστό ένα χώρο μέχρι να έρθει ο εργολάβος, είναι προβληματικό. Εγώ το βλέπω και από τη γειτονιά μου που έγινε κάτι αντίστοιχο σε μία μικρότερη παιδική χαρά, που εδώ και ένα μήνα έχει ξηλωθεί, έχει περιφραχθεί και περιμένουμε να υλοποιηθεί η εργολαβία τον Ιούνιο. Δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι, πρέπει να το δούμε αλλιώς. Θα πρέπει να δούμε σοβαρά και την πρόταση για επιμέρους εργολαβία σε κάθε παιδική χαρά και να μην αποκλείσουμε τη δυνατότητα μιας παράλληλης λειτουργίας.

Στην ίδια συνεδρίαση, ο Χάρης Βουρδουμπάς, δημοτικός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης Αθήνας, έθεσε προ ημερήσιας διάταξης τα εξής θέματα:

«1. Ο Εθνικός Κήπος ταλαιπωρείται εδώ και πολλά χρόνια. Έχουν περάσει πολλές δημοτικές αρχές και κυβερνήσεις. Έχουν αλλάξει αρκετές φορές οι φορείς που το διαχειρίζονται. Εμφανίστηκαν τα τελευταία 15 χρόνια επορευματοποίησης, ενώ πολλοί ιδιώτες προσπάθησαν να βάλουν χέρι. Υπήρχαν επί δημαρχίας Καμίνη συζητήσεις για την Biennale και τα σχέδια του τότε προέδρου του ΣΕΒ.

Τα τελευταία χρόνια, αυτό που ζούμε, είναι να έχει μετατραπεί ο Εθνικός Κήπος σε ένα μόνιμο εργοτάξιο. Σημαντικά τμήματα του είναι μη προσβάσιμα, τόσο για τους Αθηναίους, όσο και για τους επισκέπτες της πόλης, οι οποίοι στερούνται έναν μοναδικό πνεύμονα πρασίνου για το κέντρο της πόλης.

Προχτές στην Δημοτική Επιτροπή η δημοτική Αρχή αποφάσισε να δώσει στον εργολάβο την 11η παράταση. Τον Φλεβάρη που είχε αποφασιστελι η 10η παράταση, ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος είχε δεσμευτεί ότι εκείνη θα ήταν η τελευταία. Μπορεί να μιλάμε και για ρεκόρ σε παρατάσεις έργου του οποίου η μελέτη παραδόθηκε τον Οκτώβρη του 2017 και για το οποίο τον Απρίλη του 2019 αναδείχθηκε ανάδοχος. Από τότε είναι ένα εργοτάξιο.

Από την διοίκηση Γ. Καμίνη που είχε υπογραφεί είχαμε χαρακτηρίσει αυτή τη Σύμβαση προβληματική. Και δυστυχώς αποδείχθηκε ότι ήταν. Τεράστιες είναι όμως και οι ευθύνες της διοίκησης του κυρίου Κ. Μπακογιάννη, που τόσα χρόνια ούτε πίεσαν τον εργολάβο, ούτε εξασφάλισαν τα απαραίτητα μέτρα για να ολοκληρωθεί έγκαιρα το έργο, και αποδέχονταν ακόμα και αστείες δικαιολογίες για να δοθούν οι παρατάσεις.

Δεν θέλουμε ξανά ψέυτικες διαβεβαιώσεις, θέλουμε να τονίσουμε ότι αυτή η διαδικασία είναι απολύτως χαρακτηριστική του πως δουλεύει ο Δήμος κάνοντας χατίρια στους εργολάβους. Δείχνει τι σημαίνει να ιδιωτικοποιούνται υπηρεσίες, δομές, χώροι του Δήμου και να εξαρτώμαστε από αυτούς. Πιστεύει άραγε η παράταξη του ΠΑΣΟΚ, που είχε υποστηρίξει στην προηγούμενη θητεία την μετατροπή του Εθνικού Κήπου σε ανώνυμη εταιρεία, ότι κάτι τέτοιο βοήθησε τελικά στο να αντιμετωπιστεί αυτή την κατάσταση;

2. Ένα από τα πολλά ζητήματα που υπάρχουν σε σχέση με το ΚΥΑΔΑ, για τα οποία θα αναφερθούμε κα σε επόμενες συνεδριάσεις, είναι η συζήτηση για την φύλαξη των δομών του ΚΥΑΔΑ που έχει να κάνει με τις εργολαβίες.

Τον Νοέμβριο έληξε η σύμβαση για την φύλαξη. Από τότε καταγγέλλονται σοβαρά περιστατικά σύμφωνα με τα οποία το υπάρχον προσωπικό έχει φτάσει στα όριά του. Δεν έχει ακόμα υπογραφεί νέα σύμβαση, λόγω της δικαστικής διαμάχης των εταιρειών που τσακώνονται γιατί υπάρχει μπόλικο εργολαβικό κέρδος. Και αυτό είναι και το πρόβλημα. Η σημερινή δημοτική Αρχή συνεχίζει την πολιτική των εργολαβιών για τα πάντα, και στον ΚΥΑΔΑ, αλλά και αλλού. Αντίστοιχη συζήτηση γίνεται και για την καθαριότητα του ΚΥΑΔΑ. Εδώ και 4 μήνες, ενώ η διοίκηση βλέπει ότι αυτή η εργολαβία δεν μπορεί να προχωρήσει, θα μπορούσε να έχει προχωρήσει σε άλλου είδους λύσεις, όπως για παράδειγμα την πρόσληψη προσωπικού με συμβάσεις, κάτι που θα έβγαινε για τον Δήμο πολύ πιο φτηνά.

Είναι χαρακτηριστικό, πέρα από το ότι η δημοτική Αρχή δεν διεκδικεί σταθερά από την Κυβέρνηση μόνιμο προσωπικό για πιο μακροπρόθεσμες λύσεις, συνεχίζεται επί της ουσίας η πολιτική των εργολαβιών για τα πάντα…»